W treści art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2011.177.1054 z późniejszymi zmianami) możemy przeczytać, że usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w całości ze środków publicznych są zwolnione z podatku VAT.Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Czy podatnik musi faktycznie wykorzystać dany towar do czynności zwolnionych? Kwestia ta została poruszona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia z dnia 30 listopada 2017 r. (I FSK 307/16). Jak wskazał Sąd: „Ustawodawca krajowy, w ślad za prawodawcą unijnym, użył sformułowania „wykorzystywanych wyłącznie”. Powyższy przepis w polskiej wersji językowej jest odwzorowaniem wersji angielskiej. W tej wersji brzmi on następująco: „Member States shall exempt the following transactions: (a) the supply of goods used solely for an activity exempted under Articles 132, 135, 371, 375, 376 and 377, Article 378 (2), Article 379 (2) and Articles 380 to 390, if those goods have not given rise to deductibility”. Użyte w nim sformułowanie „used solely for” oznacza właśnie „wykorzystywany wyłącznie do”. Jak trafnie wskazuje autor skargi kasacyjnej w kilku wersjach językowych dyrektywa 112 używa sformułowania „przeznaczone wyłącznie do”. Przepis art. 136 lit. a dyrektywy 112 w wersji francuskojęzycznej brzmi: „Les États membres exončrent les opérations suivantes: a) les livraisons de biens qui étaient affectés exclusivement à une activité exonérée en vertu des articles 132, 135, 371, 375, 376 et 377, de I’article 378, paragraphe 2, de I’article 379, paragraphe 2, et des articles 380 ŕ 390, si ces biens n’ont pas fait I’objet d’un droit ŕ déduction”. Również w wersji hiszpańskojęzycznej, włoskiej oraz portugalskiej dyrektywa 112 w analizowanym przepisie posługuje się sformułowaniem „przeznaczone wyłącznie do”. Ten sam przepis art. 136 lit. a dyrektywy 112 w aż 9 wersjach językowych posługuje się terminem „używane”. Dotyczy to wersji: bułgarskiej, czeskiej, duńskiej, estońskiej, litewskiej, holenderskiej, rumuńskiej, fińskiej oraz szwedzkiej. Z kolei termin „wykorzystywane” użyty jest w 5 wersjach językowych dyrektywy 112, a mianowicie w wersji: greckiej, chorwackiej, łotewskiej, maltańskiej oraz słowackiej. Sformułowanie „mające zastosowanie” zostało użyte natomiast w słoweńskiej wersji językowej. Dwie wersje językowe nie posługują się wprost żadnym z wymienionych sformułowań. Dotyczy to wersji niemieckojęzycznej, w której przepis brzmi: „Die Mitgliedstaaten befreien folgende Umsätze von der Steuer: a) die Lieferungen von Gegenständen, die ausschließlich für eine auf Grund der Artikel 132, 135, 371, 375, 376, 377, des Artikels 378 Absatz 2, des Artikels 379 Absatz 2 sowie der Artikel 380 bis 390 von der Steuer befreite Tätigkeit bestimmt waren, wenn für diese Gegenstände kein Recht auf Vorsteuerabzug bestanden hat”. Podobne regulacje zawarto w dyrektywie w węgierskiej wersji językowej. Dopiero tłumaczenie całego przepisu pozwala wydobyć jego kontekst znaczeniowy. Brak dookreślenia („przeznaczone”, „używane”, „wykorzystywane” czy „mające zastosowanie”) powoduje powstanie szerokiego zakresu interpretacyjnego i nie ogranicza treści normy do znaczenia żadnego z ww. terminów. Jednocześnie taki brak dookreślenia pozwala na odkodowanie normy dotyczącej całokształtu sytuacji związanej z dostawą towarów podlegającą zwolnieniu. Zatem różne wersje językowe dyrektywy 112 posługują się, w tłumaczeniu na język polski, terminami: „przeznaczone”, „używane”, „wykorzystywane” lub „mające zastosowanie”. Pojęcia te są bliskoznaczne, ale nie tożsame (nie pozostają w stosunku zakresowym równoważności). Rozbieżności pomiędzy różnymi wersjami językowymi przepisów są niestety częstym, aczkolwiek niepożądanym, zjawiskiem w ramach systemu prawa unijnego, zwłaszcza z punktu widzenia jego efektywności. Należy dodać, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoim ustalonym (i obszernym w tym zakresie) orzecznictwie wskazuje, że jednolita interpretacja przepisów prawa wspólnotowego (unijnego) wymaga, aby były one interpretowane i stosowane z uwzględnieniem wersji w innych językach unijnych. Zdaniem TSUE przy interpretacji przepisów unijnych wręcz konieczne jest porównanie różnych wersji językowych. Przepisy prawa Unii należy interpretować i stosować w sposób jednolity w świetle wersji sporządzonych we wszystkich językach urzędowych Unii (np. wyrok TSUE z dnia 9 kwietnia 2014 r., GSV Kft, C-74/13, EU:C:2014:243). Konieczność stosowania, a zatem i jednolitej wykładni przepisów prawa wspólnotowego, wykluczają, by w razie wątpliwości treść danego przepisu była rozpatrywana w sposób oderwany w jednej z jego wersji, lecz przeciwnie, wymagają one, by był on interpretowany i stosowany w świetle jego wersji istniejących w innych językach urzędowych (wyroki TSUE z dnia 12 listopada 1969 r., Erich Stauder, 29/69, EU:C:1969:57, pkt 3; z dnia 7 lipca 1988 r., Alexander Moksel Import und Export GmbH & Co. Handels-KG, 55/87 Moksel, EU:C:1988:377, pkt 15, oraz z dnia 2 kwietnia 1998 r., EMU Tabac i in., C-296/95 EU:C:1998:152, pkt 36. W przypadku różnicy między różnymi wersjami językowymi tekstu wspólnotowego dany przepis należy interpretować z uwzględnieniem ogólnej systematyki i celu uregulowania, którego stanowi część (zob. wyroki TSUE z dnia 27 października 1977 r., Bouchereau, 30/77, EU:C:1977:172, pkt 14; z dnia 7 grudnia 2000 r., Włochy przeciwko Komisji, C-482/98, EU:C:2000:672, pkt 49, oraz z dnia 1 kwietnia 2004 r., Bormann, C-1/02, EU:C:2004:202, pkt 25, z 19 kwietnia 2007 r., UAB Profosa, C-63/06 EU:C:2007:233). Podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z 9 czerwca 2006 r., III PK 30/06, OSNP 2007, nr 11-12, poz. 160, powoływanym także w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. w wyroku NSA z 4 listopada 2009 r., II GSK 167/09, CBOSA), potwierdził, że przepisy prawa wspólnotowego (unijnego) muszą być interpretowane z uwzględnieniem wszystkich wersji językowych, a nie tylko w brzmieniu podanym w języku polskim w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Sąd podkreślił, że w praktyce decydujące znaczenie ma brzmienie przepisu w języku francuskim, który jest głównym językiem roboczym Wspólnoty (UE), dopiero w dalszej kolejności bierze się pod uwagę język angielski i inne języki (zob. także wyrok SN z 6 września 2017 r., I CSK 563/16). Powyższe uwagi świadczą dobitnie o tym, że zastosowana przez sąd pierwszej instancji w niniejszej sprawie wykładnia językowa jest zawodna. Z uwagi na to, że art. 136 lit. a dyrektywy 112 w najistotniejszej części ma odmienne znaczenie w różnych wersjach językowych, należy się odwołać do wykładni celowościowej. Analizowana norma zaś, przewidująca zwolnienie przedmiotowe, zmierzała do realizacji jednej z podstawowych zasad podatku od wartości dodanej, a mianowicie zasady neutralności. Istotą tej regulacji jest to, że podatnik nabywa, importuje lub wytwarza towar i z uwagi na to, że towar ten będzie wykorzystywał na cele działalności zwolnionej od podatku, nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem podmiot ten ponosi ciężar ekonomiczny tego podatku. Traktowany jest bowiem jako konsument. Następnie towar ten zbywa. Dostawa ta wówczas podlega zwolnieniu od podatku. W przeciwnym razie, gdyby to zwolnienie nie miało miejsca, podatnik byłby ponownie, a więc w rezultacie podwójnie opodatkowany. Uwzględniając cel powyższego unormowania analogicznie należy traktować sytuację, która miała miejsce w stanie faktycznym wskazanym we wniosku gdy podatnik nabył towary, które były przeznaczone do działalności zwolnionej od podatku i w związku z tym nie miał prawa do odliczenia, a następnie ten towar został zbyty. Reasumując, z uwagi na zachodzące istotne odmienności brzmienia w różnych wersjach językowych art. 136 lit. a dyrektywy 112, przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT należy interpretować z uwzględnieniem celu tej regulacji. Oznacza to, że zwolnieniem przewidzianym w powyższych przepisach objęte jest zbycie towarów, które wcześniej zostały nabyte, importowane lub wytworzone z przeznaczeniem na cele działalności zwolnionej od podatku, bez prawa do odliczenia, niezależnie od tego, czy do faktycznego wykorzystywania tych towarów doszło”. Reasumując należy uznać, że skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie jest uzależnione od faktycznego wykorzystywania przedmiotu dostawy wyłącznie do czynności zwolnionych. Jednocześnie należy pamiętać o drugim warunku – braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotu dostawy.Niemniej jednak, z brzmienia art. 43 ust. 17 i art. 43 ust. 17a ustawy o VAT wynika, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT ma zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe, jeżeli: są one niezbędne do Usługi szkoleniowe w zakresie ochrony przeciwpożarowej zwolnione z zapłaty podatku VATJak wynika z ilości pojawiających się interpretacji podatnicy wciąż mają sporo problemów z kwalifikacją świadczonych przez siebie usług szkoleniowych. Wątpliwości wywołuje m. in. możliwość zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług do świadczenia usług szkoleniowych z zakresu bezpieczeństwa i ochrony przeciwpożarowej. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, jeśli spełniony zostanie choćby jeden z trzech warunków wymienionych przez ustawodawcę. Po pierwsze, szkolenie prowadzone jest w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Po drugie, podmiot świadczący usługę szkoleniową uzyskał akredytację na dany rodzaj szkolenia, której udziela kurator oświaty. Trzecią sytuacją jest finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych. Kolejno § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), ustanawia dodatkowe zwolnienie od podatku od towarów i usług. Wystarczy, ażeby usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego (oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane) finansowane były, w co najmniej 70% ze środków kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego znajdziemy w Rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011. Zgodnie z art. 44 w/w Rozporządzenia usługi kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego „obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia”. Wymaga podkreślenia, że rozporządzenia unijne nie wymagają implementacji do polskiego porządku prawnego, toteż właściwe jest powoływanie się na przepisy w nich zawarte, ze względu na ich bezpośredni zakres Izby Skarbowej w Łodzi, w interpretacji indywidualnej z dnia 8 maja 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-93/12-5/MW) wskazał, że: „Szkolenie z zakresu bezpieczeństwa (w tym ochrony przeciwpożarowej) i higieny pracy może dotyczyć pracodawcy, pracowników służby bhp, innych pracowników oraz instruktorów i wykładowców tematyki bhp. Szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy są usługami kształcenia zawodowego. Przedmiotowe szkolenia są usługami kształcenia zawodowego również wówczas, gdy dotyczą pracowników pracodawcy niebędących służbą bhp, mają bowiem na celu zapewnienie uczestnikom poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do podjęcia i wykonywania pracy w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy”.Organ podkreśla, że na każdym pracodawcy ciąży obowiązek zapewnienia pracownikowi udziału w kursie czy szkoleniu, na którym ten będzie miał możliwość zapoznania się z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa, które są niezbędne do prawowitego wykonywania pracy. W ten sposób spełniona jest przesłanka z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT, że wskazane usługi prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Obligatoryjność szkolenia w zakresie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy wynika wprost z Kodeksu Pracy. Ponadto, uszczegóławiającym aktem wykonawczym jest rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, z którego wynika, że pracodawca może sam podjąć się zorganizowania szkolenia, jak i zlecić jego wykonanie podmiotowi, którego przedmiotem działalności gospodarczej jest prowadzenie szkoleń w dziedzinie Izby Skarbowej w Łodzi, wyraził zatem pogląd, że podatnik, który świadczy usługi szkoleniowe w zakresie ochrony przeciwpożarowej, może zastosować zwolnienie z opodatkowania upatrując podstawy prawnej w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i Włoch Aplikant radcowski, konsultant podatkowy w Departamencie Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie. e-Porady za darmo!e-Porady za darmo!e-Porady za darmo!PRZEJDŹ DO DARMOWEJ BAZY E-PORAD
1) A1 - prowadzi zarówno działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT (w tym wynajem powierzchni użytkowych), jak i działalność zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 i 29 ustawy o VAT, 2) A2 - prowadzi wyłącznie działalność zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 i 29 ustawy o VAT,
Usługi nauczania języków obcych są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 28 VAT. Jest to tzw. zwolnienie przedmiotowe ze względu na rodzaj wykonywanej czynności. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone w art. 43 ww. ustawy o VAT. Nauka w szkołach W myśl art. 43 ust. 1 pkt 26 zwalnia się od podatku usługi świadczone przez: jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym – oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Stosownie do ust. 1 pkt 27 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, ponadgimnazjalnym i wyższym, świadczone przez nauczycieli. Zgodnie z ust. 1 pkt 28 tego artykułu, zwalnia się od podatku usługi nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związanych, inne niż wymienione w pkt 26, 27 i 29. W świetle ust. 1 pkt 29 cytowanego artykułu zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w pkt 26: prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub finansowane w całości ze środków publicznych, – oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Lekcje indywidualne Jeżeli podatnik należy do grupy podmiotów świadczących usługi zwolnione na podstawie powyższych przepisów, może skorzystać przy prowadzeniu nauki języków ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast jeżeli podatnik prowadzący działalność w zakresie nauki języków obcych nie należy do grupy podmiotów świadczących usługi zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26, 27 i 29 ustawy o VAT, to ma prawo do stosowania do tych usług zwolnienia z VAT właśnie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT. Nauka języków online Ustawodawca, przewidując zwolnienie usług nauczania języków, nie uzależnił go od stosowanych metod nauczania. Tym samym bez względu na to, w jaki sposób podmiot prowadzi naukę języków obcych, może skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie z Interpretacją indywidualną dyrektora KIS z 16 września 2021 r. , sygn. – ceny sprzedaży internetowych kursów języków obcych opracowanych przez nauczycieli współpracujących ze sprzedawcą internetowym nie powiększa się o podatek od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej zwrócił się profesjonalny programista, który chciał rozszerzyć swoją działalność gospodarczą o internetową szkołę językową na zasadzie współpracy z lektorami języków obcych. Przygotowaniem kursów językowych w tym stworzeniem materiałów wideo, ćwiczeń językowych, nagraniem poszczególnych lekcji, zmontowaniem lekcji wideo mieli się zająć nauczyciele. Także nauczyciele mieli na bieżąco aktualizować treści kursu, za pośrednictwem platformy internetowej kontrolować postępy uczniów w nauce, umawiać się na konsultacje językowe oraz odpisywać na wiadomości. Uczniowie tak stworzonego kursu wypełnialiby po zakończeniu każdego modułu kursu testy, których poprawność byłaby na bieżąco sprawdzana przez nauczycieli. Tak opracowane kursy językowe przedsiębiorca zamierzał sprzedawać we własnym sklepie internetowym. Uważał on, że nie będzie musiał doliczać do ceny sprzedaży VAT gdyż sprzedając kursy językowe będzie świadczył usługi nauczania języków obcych zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT. Nie będą to co prawda lekcje „na żywo” ale będą to typowe usługi edukacyjne. W podobnej sprawie została już wcześniej wydana interpretacja indywidualna z 22 maja 2019 r., sygn. Także w tym przypadku dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, iż internetowa sprzedaż kursów języków obcych realizowanych w formie wideo (tzn. bez bezpośredniego kontaktu ucznia z nauczycielem i bez konsultacji „na żywo”) jest traktowana jako nauczanie języków obcych i zwolniona z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT.
Zwolnienie takich usług od podatku wynika z art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT. Szkolenie w zakresie kształcenia zawodowego Aby skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29, świadczone usługi szkoleniowe muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.Wciąż zdarza mi się dostawać od klientów pytania o zwolnienie z VAT dla sprzedaży towarów używanych. Zwolnienie takie obowiązywało do końca 2013 r. Od 1 stycznia 2014 r. zmieniono brzmienie przepisu i w zasadzie nie dotyczy już ono w ogóle towarów używanych. Sprawdź kiedy aktualnie znajduje ono zastosowanie. Do końca 2013 r. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przewidywał, że zwalnia się od podatku: dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Za towary używane należało rozumieć ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Przepisy w tym brzmieniu nie obowiązują jednak od 1 stycznia 2014 r. Aktualna treść zwolnienia z VAT Obecnie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku: dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Obecnie zatem przepis ten w ogóle nie dotyczy towarów używanych. Możesz go zastosować jeżeli: sprzedajesz towar wykorzystywany przez Ciebie wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT; z tytułu jego nabycia nie przysługiwało Ci prawo do odliczenia. Lekarz dentysta jest podatnikiem wykonującym wyłącznie czynności zwolnione z VAT (usługi w zakresie opieki medycznej). Przy rozpoczęciu działalności zakupił na jej potrzeby unit stomatologiczny wraz ze stolikiem lekarza, autoklaw oraz mikroskop. Przy nabyciu nie odliczył wykazanego w fakturach podatku VAT. Teraz zamierza sprzedać te urządzenia i zaopatrzyć się w nowy sprzęt. Jest to typowy przypadek, gdy istnieje możliwość zastosowania ww. zwolnienia z VAT. Zakupiony sprzęt służył bowiem wyłącznie działalności zwolnionej z VAT i w momencie jego nabycia nie przysługiwało kupującemu prawo do odliczenia VAT. Pamiętaj, że faktura zakupowa musi zawierać VAT Chciałbym Ci jednak zwrócić uwagę na restrykcyjne podejście organów podatkowych i sądów administracyjnych do stosowania tego zwolnienia. Przyjmują one bowiem, że możemy je zastosować wyłącznie w przypadku, gdy: faktura zakupowa zawiera VAT oraz brak prawa do odliczenia VAT wynika z przeznaczenia towaru do działalności zwolnionej z VAT. Takie podejście zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. I FSK 627/12. Co prawda na podstawie dawnego brzmienia przepisu, ale uwzględnił on w orzeczeniu również regulacje dyrektywy VAT, które są podstawą wprowadzenia tego zwolnienia w Polsce. Jesteś czynnym podatnikiem VAT – firmą ubezpieczeniową, u której występuje działalność mieszana. Wykonujesz usługi ubezpieczeniowe, podlegające zwolnieniu z VAT. Jak i doradztwo w zakresie finansów, które opodatkowujesz wg 23% stawki VAT. W kwietniu 2020 r. nabywasz nowy budynek, który zamierzasz wykorzystywać wyłącznie w działalności zwolnionej. Zakupu dokonujesz jednak od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, wobec czego transakcja w ogóle nie podlegała VAT (przy zakupie został odprowadzony PCC). W 2021 r. planujesz sprzedać tę nieruchomość i zastanawiasz się nad zastosowaniem zwolnienia z VAT z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. W takim przypadku, mimo przeznaczenia nieruchomości wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT, nie możesz zastosować ww. zwolnienia. Zakup tej nieruchomości w ogóle bowiem nie podlegał opodatkowaniu VAT, a więc nie było kwoty VAT, w stosunku do której nie przysługiwałoby Ci prawo do odliczenia. Oczywiście zawsze zweryfikuj czy nie przysługuje Ci zwolnienie z VAT na podstawie innego przepisu. Dla przykładu ww. nieruchomości istnieje bowiem potencjalna możliwość zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Ale o tym przeczytasz w artykule Sprzedaż budynku, budowli lub lokalu – VAT i PCC. Działalność mieszana wyklucza możliwość stosowania zwolnienia Istnieją podatnicy, u których występuje działalność mieszana, tj. zarówno podlegająca VAT jak i zwolniona z tego podatku. Będzie tak w przypadku uczelni publicznej, która wykonuje usługi kształcenia zwolnione z VAT oraz transakcje podlegające VAT (np. usługi badań naukowych wykonywane na rzecz firm). Może być to również firma zajmująca się wynajmem. W przypadku lokali mieszkalnych może bowiem zastosować zwolnienie z VAT, a dla lokali użytkowych 23% stawkę VAT. Pamiętaj, że jeżeli zakupiony przez Ciebie towar przeznaczony jest do obu rodzajów działalności, to nie masz prawa do stosowania zwolnienia z VAT z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Z przepisu bowiem wynika, że towar musi być przeznaczony wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT. Inne tematy, które mogą Cię zainteresować:Przepisy ustawy o VAT przewidują dwa zwolnienia określające sprzedaż nieruchomości zawarte w art. 43 ust 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT. Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
ድубո прιςуноχ եнуճ
Οሿоκዑтεлиዖ епըմեтըцэс гламыሒοнт
Jak zauważył sąd, sporny art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT nie precyzuje wymaganego przez art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy zakresu podmiotowego tego zwolnienia, czyli wskazania, jakie cIj1o00.
