Nietrzymanie moczu u psa to jeden z częstszych powodów wizyt u lekarza weterynarii. Jednocześnie jest to ważny objaw, nierzadko groźnych chorób urologicznych, a nawet neurologicznych. Gdy pies popuszcza mocz w sposób mimowolny i niekontrolowany należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii. Przyczyny nietrzymania moczu u psa. Czasem zdarza się, że młody pies nie trzyma
Cukrzyca jest przewlekłym schorzeniem metabolicznym, które charakteryzuje się zaburzeniami równowagi kwasowo-zasadowej, gospodarki węglowodanowej, tłuszczowej i białkowej, spowodowanej całkowitym lub względnym niedoborem insuliny. Ta podstępna i nieuleczalna choroba dotyka coraz więcej psów i kotów. Nie wiadomo, czy kiedyś występowała rzadziej, ale nikomu nie przyszło do głowy doszukiwać się u zwierzęcia cukrzycy, czy też może wzrost liczby przypadków spowodowały na przykład gotowe karmy. Częściej chorują koty Na cukrzycę cierpi około 0,5 proc. populacji kotów, najczęściej jest ona diagnozowana po 8. roku życia. Częściej chorują koty płci męskiej. Nie zauważono predyspozycji rasowych, ale pewne jest, że jednym z podstawowych czynników zwiększających ryzyko jest nadwaga zwierzęcia. U psów (trzy razy częściej u suk) cukrzycę diagnozuje się u ok. 0,2 proc. populacji. Obserwujemy jednak podatność na tę chorobę niektórych ras. Częściej chorują: szpic wilczy, puli, pinczer miniaturowy, cairn terrier, foksterier, Yorkshire terrier, sznaucer miniaturowy i średni, pudel miniaturowy. Oczywiście cukrzyca zdarza się i u mieszańców. Podobnie jak w przypadku kotów, także psy z nadwagą są w grupie zwiększonego ryzyka. Nieleczona albo źle leczona cukrzyca może zabić zwierzę w ciągu kilku miesięcy. Pić, pić, pić... Podstawowe objawy cukrzycy są bardzo podobne, jeśli nie identyczne, i u psów, i u kotów. Zwykle głównym niepokojącym objawem jest wzmożone pragnienie i oddawanie moczu. Dodatkowo można obserwować większy apetyt i towarzyszące mu często chudnięcie. U psów może pojawić się zaćma, a u kotów - matowa sierść i łupież. Oprócz charakterystycznych objawów największe znaczenie ma badanie krwi na zawartość w niej glukozy. Zwykle wynosi ona dużo powyżej 200mg/dl przy normie 100mg/dl. Cukier jest obecny także w moczu. Wyniki innych badań też są podwyższone i są związane z uszkodzeniem wątroby i nerek. Rozpoznanie cukrzycy u psów jest raczej łatwe: wystarczy badanie krwi na czczo i moczu. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ U kotów sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana: dla tych zwierząt wizyta w gabinecie lekarskim bywa tak ogromnym stresem, że podczas badania nawet u zdrowego kota można stwierdzić znacznie podwyższony poziom cukru we krwi, choć o cukrzycy nie ma mowy. Dodatkowo, u kotów pobranie próbki moczu może graniczyć z cudem, o czym świetnie wiedzą właściciele, którzy już kiedyś zostali zmuszeni do wykonania tej niewdzięcznej czynności. Innym kłopotem w przypadku kociej cukrzycy jest fakt, że są to często zwierzęta wychodzące, więc właściciel najzwyczajniej może przeoczyć pierwsze objawy choroby. A wtedy na leczenie może być już za późno. Dlatego kotom wykonuje się dodatkowe badanie - poziomu fruktozaminy, która wskazuje poziom glukozy we krwi w ciągu dwóch-trzech tygodni przed badaniem. Rzadko, ale zdarza się cukrzyca posterydowa. W takim przypadku możliwa jest remisja choroby po krótkotrwałym nawet podawaniu odpowiedniej dawki insuliny. W większości jednak przypadków zdiagnozowanie cukrzycy wiąże się z koniecznością podawania insuliny do końca życia zwierzęcia. Insulina ratuje życie Rodzaj i dawkę insuliny określa lekarz. Polscy weterynarze terapię choroby zaczynają od wieprzowej caninsuliny. Niestety, w Polsce nie było badań sprawdzających jej skuteczność, natomiast wiadomo z niemieckich forów internetowych, że insulina ta jest w 90 proc. przypadków nieskuteczna. Jedynym wyjściem jest wówczas przejście na insulinę stosowaną u ludzi - lantus lub levemir. Psy mogą przyjmować zastrzyk insuliny tylko raz dziennie, ale najpierw trzeba wnikliwie sprawdzić, kiedy przypada szczyt działania leku. W tym celu wykonuje się tzw. krzywą cukrową, czyli mierzy się poziom glukozy we krwi w odstępach 2- godzinnych w czasie 12-24 godzin. Bardzo ogólnie rzecz ujmując: jeśli szczyt działania insuliny przypada po 6-8 godzinach, to lek stosuje się raz dziennie. Jeśli szczyt jest poniżej 5 godziny od podania, należy podawać lek dwa razy dziennie. Kotom, które metabolizują insulinę dużo szybciej niż ludzie i psy, trzeba ją podawać dwukrotnie w ciągu doby, co 12 godzin. Uwaga: do różnych rodzajów insuliny stosuje się różne strzykawki. Np. do caninsuliny - strzykawki U-40, do lantusa i levemira - U-100. Glukometr w garść Najlepszym, choć trudnym na początku do zaakceptowania, sposobem kontrolowania cukrzycy jest domowy monitoring. Co to oznacza? Oznacza sprawdzanie poziomu glukozy we krwi delikwenta co najmniej dwa razy dziennie, przed podaniem insuliny. W tym celu trzeba pobrać kropelkę krwi, nanieść na pasek do glukometru i sprawdzić wynik. Najlepiej pobierać krew z płatka ucha. Wzdłuż kociej i psiej małżowiny usznej biegnie cieniutka żyłka. Do nakłucia ucho musi być cieplutkie. Celując w okolice żyłki (w okolice, bo czasem nie sposób wstrzelić się w "10"), trzeba ją leciutko nakłuć jednorazową igiełką. Potem delikatnie pougniatać ucho (jeśli się wstrzeliło w żyłę, ugniatanie jest już zbędne), by pojawiła się kropelka krwi. Wystarczy nanieść ją na pasek, wsunąć do glukometru i odczytać wynik. Krew można pobrać również z opuszki łapy, ale to jednak wiąże się z groźbą zanieczyszczenia ranki. Ucho jest narządem optymalnym w tym przypadku. Wizja kłucia ulubieńca wydaje się nie do zaakceptowania, ale proszę mi wierzyć, że najtrudniejszych jest kilkadziesiąt pierwszych ukłuć. Również dla naszych palców, które przekłuwamy wraz z uchem. To samo dotyczy robienia zastrzyków - insulinę podaje się podskórnie. Podczas pierwszych, nerwowych prób część insuliny ląduje w futrze, więc właściwie nie wiadomo, ile jej zwierzę tak naprawdę dostało. Jeśli właścicielowi zależy na przeżyciu ulubieńca, MUSI pokonać własną słabość i nauczyć się robić zastrzyki. Bieganie na każde badanie do gabinetu weterynaryjnego, szczególnie biorąc pod uwagę konieczność punktualnego podawania leków, na dłuższą metę źle wróży przeżyciu zwierzęcia. W przypadku kotów taka praktyka wiązałaby się z dodatkowym ryzykiem - ogromnego stresu. A to ze skokiem cukru... Cukrzyca zabija powoli, hipoglikemia - błyskawicznie Takie zdanie usłyszałam od weterynarza, kiedy u mojego kota zdiagnozowano cukrzycę. To kolejny argument na sensowność domowego sprawdzania poziomu cukru. Hipoglikemia to nadmierny spadek glukozy we krwi, zwykle poniżej 50 mg/dl (ale alarmujące są wszystkie wyniki poniżej 100 mg/dl), który może spowodować utratę przytomności i śmierć zwierzęcia. Nie do końca wiadomo, jak niski poziom glukozy zwierzę może tolerować, więc właściciel musi być przygotowany na szybką reakcję. Objawy hipoglikemii: • chwiejny niestabilny chód (tak jakby nasze zwierzę było pijane), • bieganie w kółko lub wzdłuż ścian (brak orientacji), • szklane oczy, rozszerzone źrenice, które nie wykazują żadnej reakcji, • wilczy apetyt, • niepokój, • ataksja – zazwyczaj brak koordynacji mięśniowej, zmiany w ruchach szyją i głową (odchylanie główki w bok), • dziwnie głośne miauczenie (u kotów), • chowanie się w dziwnych miejscach w domu, • apatia, • otępienie, •podwyższona temperatura ciała, • bladość błon śluzowych,• czasem wymioty, • ślinotok, • czasem kaszel, • agresywność, • letarg (ospałość), • konwulsje i drgawki, • śpiączka (wstrząs hipoglikemiczny). Wymienione objawy nie występują jednocześnie, zwykle, w zależności od stopnia niedocukrzenia, można się spotkać z pojedynczymi oznakami. Od przytomności umysłu i wiedzy właściciela zależy, czy hipoglikemii uda się zapobiec. Skutecznym na ogół sposobem na szybkie podniesienie poziomu glukozy jest podanie miodu lub roztworu glukozy. Jeśli objawy hipoglikemii już wystąpiły, należy bardzo uważać, by zwierzę nie zakrztusiło się podawanym preparatem. Uwaga: nawet zdrowemu psu nie wolno pod żadnym pozorem podać czekolady. Wydaje się nam idealna do podniesienia poziomu glukozy we krwi, ale zawarta w niej teobromina może spowodować nawet śmierć zwierzęcia. Dieta i ruch Oprócz insuliny, niezbędną terapią jest odpowiednia dieta. Ogólne zasady są takie, że zwierzę powinno dostawać pokarm zawierający jak najwyższej jakości białko i lekkostrawne węglowodany. Można stosować leczniczą karmę gotową, choć niezwykle rzadko jest ona z radością pożerana przez zwierzęta. W przypadku psów posiłki powinny być podawane w stałych ilościach i mieć zbliżoną wartość kaloryczną. Według zaleceń lekarzy 25 proc. karmy powinno się podać przed podaniem insuliny, a w szczycie jej działania, czyli po 6-8 godzinach - pozostałe 75 proc. Jeśli jednak pies jest przyzwyczajony do kolacji, karmę można rozłożyć: 25 proc. na śniadanie, 50 na obiad, 25 na kolację. Dodatkowo powinno się dbać o stałą aktywność ruchową. Ale także pod kontrolą - ruch powoduje spalanie cukrów, może więc doprowadzić do hipoglikemii. Jeśli chodzi o koty - sprawa znów się komplikuje. Tak naprawdę co kot - to osobny przypadek. Koty niezwykle często bywają kapryśne w kwestii menu, bywa, że znienacka odmówią zjedzenia dotąd ulubionej karmy, fukając tylko z niesmakiem. Niektóre rzucają się na jedzenie, pochłaniając całą porcję od razu, a niektóre dawkują sobie przyjemność konsumpcji, podchodząc do miski i skubiąc jedzenie. To ta słynna kocia dystynkcja, która opiekuna potrafi doprowadzić do furii :| Mój kot należy właśnie do kategorii tych dystyngowanych. Weterynarz, który się nim opiekuje, powiedział jasno i stanowczo: kot ma jeść. Dostaje więc to, co lubi: dobrej jakości puszki i surową, chudą wołowinę. Ma stały dostęp do jedzenia, które sam sobie dawkuje. A jak zmusić kota do przejścia na dietę i gimnastyki? No cóż... Wszystko w rękach właściciela Z informacji zawartych w tekście wynika, że cukrzyca psów i kotów jest naprawdę ciężką chorobą, dokładnie tak samo jak u ludzi. Z człowiekiem jednak można się porozumieć nieco bardziej precyzyjnie, zwierzę, niestety, nie zamelduje o swoich dolegliwościach. Dlatego w leczeniu cukrzycy znakomita część odpowiedzialności spoczywa na właścicielu. To jego przywiązanie do zwierzęcia, wnikliwe obserwowanie go, szybkość reagowania na niepożądane objawy gwarantuje postępy w leczeniu. Najważniejsze jednak jest nieustanne uczenie się. To możliwie jak największa wiedza o tej chorobie jest niezbywalnym warunkiem przeżycia. Szczególnie dotyczy to właścicieli kotów. Leczenie psów przebiega łatwiej - chyba dlatego, że przebieg psiej cukrzycy jest bardziej zbliżony do ludzkiego. Koty natomiast są trudniejsze i w leczeniu, i w diagnozowaniu. Trudniej im dopasować dawkę insuliny, trudniej zastosować dietę. O ile w przypadku leczenia psów łatwo znaleźć lekarza, który kompetentnie podejdzie do pacjenta i zaordynuje terapię, o tyle w przypadku kotów bywa to niewiarygodnie trudne. Świadczy o tym choćby znikoma ilość forów internetowych poświęconych tej właśnie chorobie u psów, a spora ich liczba, jeśli chodzi o koty. Dlatego 99 procent informacji o cukrzycy mojego 17-letniego kociego "słodziaka" czerpałam i czepię nadal z Internetu. Przypuszczam, że li i jedynie książkowa wiedza lekarzy weterynarii spowodowała, że właściciele kotów cukrzycowych skrzyknęli się w Internecie właśnie i stworzyli rzetelne, głębokie kompendium wiedzy na temat tej choroby, poparte własnymi doświadczeniami, sukcesami i klęskami. Internetowa wspólnota "słodziaków" Bywa, że odkrycia internautów w tej dziedzinie są wręcz rewolucyjne. Takie na pewno jest odkrycie, że nawet specjalna lecznicza sucha karma dla kotów-diabetyków jednak bardzo podnosi poziom glukozy. Ja tej informacji nie byłam w stanie zaakceptować przez rok. Pokonały mnie w końcu wciąż złe wyniki mojego kota i suche jedzenie odstawiłam 6 miesięcy temu temu, po roku leczenia. Powoli, powoli poziom cukru spadał i teraz jest już nieźle. Rewolucyjne czy nie - forum internetowe (w moim przypadku naprawdę stanowi i bezcenne źródło wiedzy, i równie bezcenne źródło wsparcia. Polecam je z czystym sumieniem, z jednym tylko zastrzeżeniem: zawsze warto się postarać znaleźć lekarza weterynarii, który wciąż poszerza swoją wiedzę i jest otwarty na doświadczenia, A także przyzna po prostu, że może czegoś nie według mnie bardzo ważne w wyborze weterynarza jest obserwowanie jego chęci uczenia się i szukania nowych źródeł wiedzy. Nawet jeśli miałyby to być powtarzające się doświadczenia jego pacjentów. Lekarz, pod którego opieką obecnie jest mój kot, wprost przyznaje, że ogromnie dużo nauczył się z Wspomaga nas autentyczną wiedzą medyczną, czasem tylko korygując informacje z forum. Bardzo go za to cenimy. Poruszyłam w tym tekście tylko najważniejsze problemy dotyczące cukrzycy u psów i kotów. Pozostało jeszcze wiele istotnych, np. częsta i bardzo groźna kwasica ketonowa. Opiekun zwierzęcia cukrzycowego w razie konieczności będzie musiał szukać informacji na ten temat. To, co napisałam o leczeniu mruczków, wynika z mojej - już półtorarocznej - walki z tą chorobą. Zaznaczam, że każdy przypadek cukrzycowego zwierzaka wymaga indywidualnego podejścia i leczenia, choć są zasady obowiązujące wszystkich pacjentów. Masz pytania - napisz do autorki: @ PS. Trochę prywaty: To dobry czas i miejsce, aby podziękować Tince07 z pl, osobie, która o kociej cukrzycy wie chyba więcej niż wszyscy weci razem wzięci. Mimo że nie jest lekarzem weterynarii, a nawet lekarzem w ogóle, jej nieprawdopodobny upór w drążeniu tego choróbska, umiejętność przekazywania wiedzy na jego temat uratowało życie wielu kotom. Dzięki, Tinko :) Więcej informacji: koty : - wątek cukrzycowy psy : - cukrzyca psów
Kokcydioza u psa - objawy. Inwazja kokcydiów w psich jelitach nie daje objawów u dorosłych zwierząt. U szczeniąt (i kociąt) może wywoływać luźny stolec lub biegunkę. W przypadku poważniejszej inwazji z krwią i śluzem w kale. W rzadkich przypadkach zachodzi konieczność przetaczania krwi w związku z dużą jej utratą.
Psy podobnie jak i ludzie mogą chorować na cukrzycę. W ich przypadku chorobę porównalibyśmy do cukrzycy typu pierwszego u ludzi, czyli cukrzycy insulinozależnej. Schorzenie to częściej występuje u suczek i najczęściej ma podłoże genetyczne. Jest ono również związane z otyłością, przewlekłym leczeniem (np. sterydowymi lekami przeciwzapalnymi), przechorowaniem zapalenia trzustki lub innych ciężkich zapaleń. Może być również powikłaniem innych chorób endokrynologicznych takich jak niedoczynność tarczycy, nadczynność kory nadnerczy czy akromegalia. Jak wyglądają objawy cukrzycy u psów? Część objawów przypomina nam symptomy ludzi. Są nimi wzmożone pragnienie, częstomocz, spadek masy ciała, zwiększony apetyt. Niejednokrotnie właściciel zwierzęcia obserwuje znaczne osłabienie zwierzęcia, pogorszenie stanu sierści, zapalenie skóry,, nieprzyjemny zapach z pyska, słabość mięśni i problem z poruszaniem się. W zaawansowanych przypadkach dochodzi do zaćmy i pogorszenia wzroku oraz funkcjonowania nerek. Do postawienia diagnozy niezbędne jest wykonanie szeregu badań, w tym poziomu glukozy i fruktozaminy na czczo oraz badania moczu. Wskazane jest wykonanie morfologii i pełnego panelu biochemicznego wraz z hormonami tarczycy oraz USG jamy brzusznej. Pozwala to ustalić czy mamy do czynienia z pierwotną cukrzycą czy jest ona powikłaniem np. zapalenia trzustki, niewydolności zewnątrzwydzielniczej trzustki, zapalenia wątroby, guzami nadnerczy, niedoczynnością tarczycy. Leczenie psa z cukrzycą Leczenie cukrzycy u psa polega na regularnym podawaniu insuliny (zwykle jest to insulina weterynaryjna, choć w przypadku oporności na nią lekarze mogą przepisać preparat z apteki) oraz utrzymaniu diety. Jeśli nasz zwierzak nie grymasi przy jedzeniu, możemy ułatwić sobie życie podając mu wyłącznie karmę dedykowaną psom z cukrzycą. Dzięki czemu łatwiej będzie nam dostosować dawkę i utrzymać stały poziom glukozy we krwi. Leczenie będzie również polegało na stałym kontrolowaniu zdrowia zwierzęcia, pomiarach glukozy 4-6 godzin po porannej insulinie i posiłku, częstych badaniach moczu. Warto przed rozpoczęciem leczenia wykonać zabieg usuwania kamienia nazębnego, niejednokrotnie lekarz zaleci również antybiotykoterapię. W przypadku suczek niesterylizowanych konieczne będzie wykonanie zabiegu sterylizacji, w przeciwnym razie nie ma możliwości by kiedykolwiek ustabilizować poziom glukozy we krwi, tym samym leczenie będzie nieskuteczne. Najczęściej na cukrzycę zapadają psy w wieku 7-9 lat, rasy predysponowane to: sznaucery, pudle, labradory, jamniki, Yorkshire terriery. Wpis powstał we współpracy z serwisem
Jak często cukrzyca jest błędnie diagnozowana? Kiedy powinienem uśpić psa z cukrzycą? Jakie są 3 objawy niezdiagnozowanej cukrzycy? Czy wszystkie psy z cukrzycą tracą wzrok? Jaka jest długość życia psa z cukrzycą? Co się stanie, jeśli cukrzyca nie będzie leczona u psów? Jakie są końcowe etapy cukrzycy?
Cukrzyca występuje u zwierząt w średnim i starszym wieku, najczęściej u psów mających 7-9 lat. W występowaniu tej endokrynopatii znaczenie ma płeć. Obecnie suki chorują znacznie rzadziej niż kiedyś (obecnie 55%, wcześniej 70%) ze względu na powszechność wykonywania zabiegów sterylizacji w młodym wieku, co przyczynia się do spadku zachorowalności w związku z brakiem okresu porujowego. Rasy, u których cukrzyca występuje najczęściej, to: samojedy, teriery (australijski, tybetański, cairn, west highland white), sznaucery miniaturowe, beagle, pudle miniaturowe, toy pudle. Do ras, u których cukrzyca pojawia się znacznie rzadziej, należą: boksery, owczarki niemieckie i golden retrievery. TYPY CUKRZYCY U PSÓW Cukrzyca typu I (cukrzyca pierwotna, insulinozależna, wymaga stałego podawania insuliny) Jest to najczęściej występujący typ cukrzycy u psów. Do postaci tej doprowadza brak insuliny w wyniku zniszczenia komórek beta wysepek Langerhansa. Postać tę mogą powodować czynniki o podłożu: • autoimmunologicznym, • infekcyjnym, • genetycznym (predyspozycje rasowe), • przeciwciała przeciwko komórkom beta (ich obecność), • idiopatycznym. Cukrzyca typu II (cukrzyca pierwotna, insulinoniezależna) Podczas tego typu cukrzycy dochodzi do względnego niedoboru insuliny. Możemy mieć również do czynienia z całkowitym brakiem insuliny. Charakterystyczne są zaburzenia czynności komórek beta oraz insulinooporność narządów docelowych (głównie wątroby, mięśni i tkanki tłuszczowej). Insulinooporność jest przyczyną wzmożonej produkcji glukozy w wątrobie, równocześnie mamy do czynienia ze zmniejszonym wchłanianiem glukozy przez tkanki. Do powstania tego typu cukrzycy mogą przyczynić się: otyłość, amyloid odkładający się w obszarze wysp trzustkowych, czynniki genetyczne. Jest to najczęstsza postać cukrzycy u kotów, u psów występuje rzadko. Cukrzyca wtórna Pojawia się w wyniku występowania innych chorób, które prowadzą do zniszczenia komórek beta (np. zapalenie trzustki, rak trzustki), nadmiernego wydzielania hormonów powodujących insulinooporność (somatostatyny, hormonów tarczycy, kortyzolu). Może być wynikiem stosowania leków diabetogennych: glikokortykosteroidów, progestagenów. W tej postaci cukrzycy nie zawsze stosuje się insulinę, gdyż jawna postać pojawia się u psów podatnych na cukrzycę. Obniżona tolerancja glukozy, np. cukrzyca w czasie ciąży Ten typ cukrzycy ma u psów raczej niewielkie znaczenie (istotna u ludzi). Za jej odpowiednik uznaje się cukrzycę związaną z okresem porujowym (diestrus) u suk. Cukrzyca u psów poniżej 12 miesiąca życia Przyczyną jest aplazja lub przedwczesna utrata żywotności komórek beta trzustki. Patofizjologia Zdecydowany wpływ na powstanie cukrzycy ma niedobór insuliny z równoczesnym wydzielaniem glukagonu. Całkowity lub względny brak insuliny w znacznym stopniu zaburza przemiany węglowodanów, tłuszczów i białek. Glukagon przyczynia się do zwiększonej produkcji glukozy (tab. 1). Objawy kliniczne W zależności od stopnia zaawansowania tego złożonego zaburzenia metabolicznego i jego postaci (niepowikłanej, powikłanej) mogą występować różne objawy. Najczęściej spotykane są cztery, tzw. klasyczne: • wielomocz (poliuria), • nadmierne pragnienie (polidypsja), • wzmożony apetyt (polifagia), • utrata masy ciała (choć może występować prawidłowa masa ciała, a nawet otyłość). Oprócz nich mogą występować inne, takie jak: • ślepota spowodowana zaćmą (50% psów z rozpoznaną cukrzycą w ciągu 6 miesięcy, 80% w ciągu 16 miesięcy od rozpoznania choroby), • choroby układu moczowego, • choroby trzustki, • stwardnienie kłębuszków nerkowych (u psów rzadko), • słaba okrywa włosowa, • nadciśnienie tętnicze. Podczas badania klinicznego, omacując jamę brzuszną pacjenta chorego na cukrzycę, możemy stwierdzić powiększenie wątroby. Niektóre psy chore na cukrzycę niepowikłaną mogą być w dobrej kondycji fizycznej i dość często właśnie tak jest. W przypadku cukrzycy powikłanej kwasicą ketonową (DKA, diabetic ketoacidosis) lub nieketonowym zespołem hiperosmolarnym (HHS, hyperosmoler nonketoic syndrome) mamy do czynienia z ciężkimi objawami ogólnymi, takimi jak: apatia, brak apetytu, wymioty oraz zmniejszenie pobierania wody (tab. 2). Oprócz objawów typowych dla cukrzycy, w przypadku gdy jest to proces wtórny w stosunku do innych chorób, obserwujemy objawy typowe dla choroby podstawowej. Podobnie jak u ludzi, u psów możemy mieć do czynienia z zespołem mnogiej gruczolakowatości wewnątrzwydzielniczej (MEN, multiple endocrine neoplasme). Obserwujemy wtedy, obok cukrzycy, współwystępujące inne zaburzenia hormonalne, jak: nadczynność kory nadnerczy, niedoczynność tarczycy. Rozpoznanie cukrzycy Rozpoznanie stawiamy na podstawie: • wywiadu (ogólne samopoczucie psa, ilość pobieranej wody, oddawanego moczu etc.); • „klasycznych” objawów, jak PU/PD, polifagia, spadek masy ciała; • badania poziomu cukru we krwi – wykazanie trwałej hiperglikemii na czczo powyżej 8,4 mmol/l, względnie >150 mg/dl; • glikozurii występującej równocześnie z hiperglikemią; • bardzo pomocne jest oznaczanie poziomu fruktozamin w surowicy, gdyż na ich stężenie nie mają wpływu inne choroby. Dodatkowo określają one poziom glukozy we krwi na przełomie 2-3 tygodni; • występowanie ketonurii (cukrzyca powikłana). Nadczynność kory nadnerczy, niedoczynność tarczycy, leki (np. glikokortykosteroidy, progestageny, leki moczopędne) są najczęstszymi przyczynami cukrzycy. W przeciwieństwie do kotów, u psów nie obserwujemy hiperglikemii postresowej. W związku z tym w przypadku wyeliminowania innych chorób (zwłaszcza zespołu Cushinga), przy których obserwujemy hiperglikemię, z bardzo dużym prawdopodobieństwem możemy u psa podejrzewać cukrzycę już przy samym podwyższonym stężeniu glukozy we krwi. Najlepiej zbadać krew w gabinecie za pomocą glukometru, bezpośrednio po pobraniu. Można to badanie wykonać również w laboratorium, ale wtedy należy użyć próbek przeznaczonych do określenia poziomu glukozy w surowicy, by uniknąć zafałszowania wyników. Hiperglikemia równocześnie z obecnością glukozy w moczu potwierdza cukrzycę. Wykazanie jedynie samej glikozurii nie wystarcza do postawienia diagnozy, gdyż glukoza w moczu może występować również przy innych chorobach, np. nerek. Jednak w przypadku cukrzycy zwykle mamy do czynienia z wysokim ciężarem właściwym (> 1,035-1,040), a w przypadku glikozurii występującej przy chorobach nerek często w zakresie normy. Bardzo przydatnym badaniem, zwłaszcza w monitorowaniu leczenia cukrzycy i w rozpoznawaniu tej endokrynopatii, jest określenie poziomu fruktozamin. Są to zglikolizowane białka surowicze. Określają one poziom glukozy w przeciągu 2-3 tygodni. Jeśli mamy do czynienia ze stale podwyższonym poziomem glukozy we krwi, obserwujemy wzrost ich poziomu powyżej 374 µmol/l. Choroby nerek, układu moczowego, niedoczynność tarczycy, lipemia, sposób odżywiania nie mają wpływu na wynik badania. W zależności od stopnia zaawansowania tego złożonego schorzenia metabolicznego mogą występować zmiany w zakresie norm wielu wskaźników biochemicznych. Wynika to z faktu, iż mamy do czynienia z licznymi zaburzeniami dotyczącymi przemian węglowodanów, białek i tłuszczów. W związku z tym obserwujemy: • hiperglikemię, • wzrost poziomu fruktozamin, • wzrost poziomu enzymów wątrobowych, • podwyższony poziom cholesterolu i trójglicerydów, • wzrost amylazy, • wzrost lipazy, • spadek poziomu T4, • spadek poziomu albumin, • spadek poziomu białka całkowitego. Leczenie cukrzycy, powikłania Leczenie ma na celu poprawę jakości życia zwierzęcia. W przypadku prawidłowej terapii u psa nie powinny występować „klasyczne” objawy. W związku z tym, iż najczęstszą postacią jest cukrzyca typu I (insulinozależna), chore zwierzęta wymagają stałego leczenia insuliną i regularnych badań kontrolnych w lecznicy. Do każdego pacjenta powinno się podchodzić indywidualnie i wykonywać bardzo szerokie badania krwi (profil diagnostyczny), badanie moczu łącznie z posiewem w przypadku ewentualnych infekcji. W razie wątpliwości, niezadowalających wyników leczenia insuliną, należy wykonać testy czynnościowe dotyczące chorób endokrynologicznych (zwłaszcza niedoczynność tarczycy i nadczynność kory nadnerczy). Cukrzycowa kwasica ketonowa Jest to jedno z najpoważniejszych powikłań. Występuje przy cukrzycy nieleczonej lub leczonej nieprawidłowo. Jest wynikiem zaburzenia przemiany materii u pacjentów z cukrzycą. Brak insuliny powoduje, iż komórki zamiast wykorzystywać glukozę jako energię, zaczynają spalać tłuszcz. Dochodzi do powstania ciał ketonowych, które dostają się do krwi i krążą po organizmie. Pojawiają się objawy cukrzycowej kwasicy ketonowej: brak apetytu, wymioty, apatia. Ciała ketonowe są obecne w moczu, czasem we krwi. Leczenie musi być podjęte natychmiast, ponieważ stan ten zagraża życiu i wymaga hospitalizacji pacjenta. W pierwszej kolejności należy zastosować dożylną płynoterapię, podać insulinę, leczyć zakażenie obecne na terenie jamy ustnej, układu moczowego. Po ustabilizowaniu ogólnego stanu pacjenta i ustaleniu właściwej dawki insuliny dalsza terapia przebiega w domu. Hipoglikemia Znaczny spadek poniżej normy poziomu glukozy we krwi jest powikłaniem groźnym dla pacjenta. Przyczynami hipoglikemii mogą być: • prawidłowa dawka insuliny, równocześnie brak przyjmowania odpowiedniej dawki pokarmu, wynikający np. z braku apetytu lub zaburzenia pracy przewodu pokarmowego, np. wymiotów, biegunki; • znaczny wysiłek fizyczny i wzrost zapotrzebowania komórek na glukozę (w przypadku takiej sytuacji należy zmniejszyć dawkę insuliny); • zbyt wysoka dawka insuliny. Objawy hipoglikemii to: niepokój, drgawki, nietypowe zachowanie (niektóre psy nie chcą jeść i są bardzo spokojne). W razie ich wystąpienia należy jak najszybciej podać glukozę i przewieźć psa do lecznicy weterynaryjnej. Zaćma Najczęściej występujące powikłanie cukrzycy. Jej powodem jest wysokie stężenie glukozy we krwi, czego efektem są zmiany w soczewce oka. Dochodzi do przenikania glukozy z krwi do cieczy wodnistej oka, a następnie do soczewki. W soczewce następuje przemiana glukozy w sorbitol i kumulacja tego związku. Do rozwoju zaćmy dochodzi w wyniku zwiększonego napływu wody do soczewki, którego przyczyną jest wzrost ciśnienia osmotycznego we wnętrzu soczewki w wyniku kumulacji sorbitolu. Częstotliwość występowania tego powikłania zależy od czasu trwania hiperglikemii i zaawansowania choroby. Zaćma może wystąpić u 50% psów, u których cukrzyca została rozpoznana w ciągu ostatnich 6 miesięcy. Natomiast wraz z trwaniem choroby odsetek psów, u których może występować to zaburzenie, rośnie i w ciągu 16 miesięcy od rozpoznania wynosi 80%. Stąd bardzo ważne jest regularne badanie wzroku u psów z cukrzycą oraz przestrzeganie diety i podawanie właściwych dawek insuliny, aby ograniczyć (na ile to możliwe) lub opóźnić w czasie wystąpienie zaćmy. Fot. 1. Gucio zdrowy, przed chorobą. Insulinoterapia u psów Konieczne jest obniżenie stężenia glukozy we krwi do 10 mmol/l (180 mg/dl) przez większość dnia. Najniższa wartość nie powinna spadać poniżej 5 mmol/l (90 mg/dl). Obecnie na rynku dostępnych jest wiele preparatów zawierających insulinę pochodzenia wieprzowego, wołowego, rekombinowana, ludzka. Oprócz pochodzenia różnią się one czasem działania. Wyróżniamy: krótko działające, średnio długo działające, długo działające. W przypadku psa najlepsza jest insulina wieprzowa i ludzka, gdyż zwierzęta te mają insulinę o budowie identycznej ze świńską i podobną do ludzkiej. 1. insuliny długo działające: • insulina ultralente (wieprzowa lub ludzka); • insulina protaminowo-cynkowa (PZ 90% insulina wołowa, 10% wieprzowa); • glargina (rekombinowana, ludzka, o bardzo długim działaniu); • insulina detemir (rekombinowana, ludzka, o bardzo długim działaniu). 2. insuliny średnio długo działające: • insulina lente (wieprzowa, w postaci zawiesiny cynkowej); • insulina izofanowa (NGU, rekombinowana i ludzka). 3. insuliny krótko działające: • neutralna lub krystaliczna (rekombinowana i ludzka, stosujemy w cukrzycowej kwasicy ketonowej – CKK). Do każdego przypadku należy dobrać insulinę indywidualnie, gdyż czas jej działania zależy od indywidualnego metabolizmu. NADCZYNNOŚĆ KORY NADNERCZY U PSÓW Obok cukrzycy jest najczęstszym zaburzeniem endokrynologicznym u psów. Przewlekle podwyższony poziom glikokortykosteroidów w surowicy jest przyczyną złożonych zmian w organizmie. Wyróżniamy trzy postacie nadczynności nadnerczy: • nadczynność przysadkowa – 85-90% przypadków, z których ok. 20% to gruczolak przysadki mikroadenoma – 50% ( 1 ), wolna tyroksyna FT4 – 0,38 ng/dl (norma 1-4). Równocześnie z Caninsulinem i Vetorylem (zachowując odstęp między lekami minimum 2 h), dołączono także eltroxin w dawce 10 µg/kg 2 x dziennie (50 µg co 12 h). W obrazie USG stwierdzono, że gruczoł tarczowy był niepowiększony, miąższ o cechach przebudowy pozapalnej typowej dla niedoczynności, bez zmian ogniskowych. Poziomy glukozy i fruktozaminy utrzymywały się w zakresie normy. Pies czuł się ogólnie dobrze. Właścicielka nie zaobserwowała typowych objawów nadczynności nadnerczy, jak PU/PD, żarłoczność. Powikłaniem cukrzycy była zaćma cukrzycowa, jako wynik sporych wahań poziomu glukozy przed ustabilizowaniem zaburzeń hormonalnych. Dodatkowo wpływ na jej pojawienie się miały niewłaściwe podawanie insuliny i nieprzestrzeganie diety przez właścicieli (kilkukrotne nieprzestrzeganie zaleceń). Zaćma wystąpiła po ok. 1,5 roku od pierwszego incydentu wysokiego poziomu glukozy w surowicy krwi. Mimo problemów z widzeniem pies czuł się dobrze, chętnie jadł i pił, wychodził na spacery. Występowały jednak przemijające (początkowo) objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego, jak: otępienie, agresywność, chwilowe nierozpoznawanie właścicieli, zaburzenia koordynacji, kręcenie w kółko. Objawy ustępowały samoistnie, jednak w niedługim czasie powracały z coraz większym nasileniem. Poziomy hormonów tarczycy, kortyzolu, wskaźników biochemicznych pozostawały w zakresie normy. Najprawdopodobniej przyczyną zaburzeń neurologicznych był gruczolak przysadki. Właścicielka postanowiła uśpić zwierzę, co nastąpiło po niemal 3 latach przyjmowania insuliny, Vetorylu i eltroksinu (tab. 4, 5, 6). PODSUMOWANIE Cukrzyca, nadczynność kory nadnerczy i niedoczynność tarczycy są zaburzeniami wewnątrzwydzielniczymi najczęściej występującymi u psów. Cukrzyca może być jedynym zaburzeniem endokrynologicznym lub być powikłaniem innego zaburzenia hormonalnego, np. nadczynności kory nadnerczy. Podczas tego schorzenia u około 20% psów obserwujemy hiperglikemię związaną z opornością insulinową, która mija po ustabilizowaniu stanu pacjenta (unormowaniu poziomu kortyzolu). Wysoki poziom kortyzolu zaburza również funkcjonowanie tarczycy, przyczyniając się do obniżenia hormonów tarczycowych – T4, FT4. Dlatego tak ważne są dokładne badania krwi (profil diagnostyczny, określenie poziomu hormonów tarczycy, wykluczenie nadczynności kory nadnerczy i innych schorzeń) w przypadku znacznych wahań poziomu glukozy, które nie są spowodowane błędami w podawaniu, dawkowaniu insuliny i nieprzestrzeganiem diety. Autor: lek. wet. Marzena Zmarlak Gabinet weterynaryjny Felican-Vet, Warszawa Zdjęcia: Z zasobów autorki Streszczenie: Cukrzyca (diabetes mellitus) jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń endokrynologicznych u psów. W przebiegu schorzenia dochodzi do zaburzenia gospodarki wodorowęglanowej, białkowej i tłuszczowej. Przyczyną tych nieprawidłowości jest absolutny lub względny niedobór insuliny. U niektórych psów możemy stwierdzić występowanie równocześnie innych chorób endokrynologicznych. Jest to zjawisko podobne do występującej u ludzi mnogiej gruczolakowatości wewnątrzwydzielniczej (MEN, multiple endocrine neoplasme). Przykładem może być towarzysząca cukrzycy psów niedoczynność tarczycy lub nadczynność kory nadnerczy z równoczesnym występowaniem niedoczynności tarczycy. Przejdź do następnej strony
stawy kolanowe u psa. mam 11letniego psa ktory jest bardzo żywotny, dużo czasu spędza na spacerach ale od jakiegoś czasu miewa problemy ze stawami (chrząstka stawowa). Podawałam mu 2 krotnie rimadyl przez 3 dni pózniej arthroscan przez 2 miesiące. Stawy nie daja o sobie znać tylko przy dużym wysiłku (np. na spacerze sam.
Wskazówki dla właścicieli psów z cukrzycą. Cukrzyca jest chorobą, której nie jesteśmy w stanie wyleczyć. Wszelkie działania lekarza weterynarii sprowadzają się do jak najlepszego kontrolowania choroby tak, aby poziom glukozy w surowicy utrzymywał się na względnie stałym, prawidłowym poziomie w ciągu doby. W leczeniu cukrzycy bardzo ważnymi elementami są: – właściwa terapia insuliną – odpowiednia dieta wraz z właściwymi porami karmienia – odpowiednia aktywność fizyczna – dobra współpraca Właścicieli chorego zwierzęcia oraz lekarza, który prowadzi leczenie diabetyka. 1) Terapia insuliną. Insulina jest hormonem białkowym, wymagającym odpowiedniego obchodzenia się z nim. Fiolkę z insuliną przechowujemy w lodówce. Fiolki z insuliną nie wolno wstrząsać. Przed użyciem należy ją delikatnie wymieszać, unikając gwałtownych ruchów. Istnieją różne rodzaje insuliny, w zależności od źródła jej pochodzenia: insulina wołowa, wieprzowa, wołowo-wieprzowa, rekombinowana ludzka, oraz w zależności od długości czasu jej działania: insulina protaminowo-cynkowa, lente, ultralente etc. Stężenie insuliny w fiolce może być różne ( w 1ml) – należy zwrócić na to uwagę przy dawkowaniu i podawaniu insuliny. Aby leczenie odniosło sukces ważne jest, aby odpowiednia dawka insuliny była podawana o odpowiedniej porze dnia (sposób wyliczania dawki i technikę wykonywania iniekcji pokażemy w Przychodni, gdy tylko zajdzie taka konieczność). Rodzaj insuliny ma znaczenie! Odpowiedź organizmu chorego zwierzęcia na insuliny różnego rodzaju może być inna i w związku z tym mogą przytrafiać się duże dobowe skoki poziomu glukozy we krwi. Dawka insuliny dostosowywana jest indywidualnie przez lekarza weterynarii do każdego zwierzęcia. Na jej wysokość i częstotliwość podawania wpływ ma nie tylko poziom hiperglikemii, ale również indywidualna reakcja organizmu na lek. Proszę samodzielnie nie modyfikować dawki insuliny. Czasami jest konieczność zmiany rodzaju insuliny i/lub drogi podania – decyduje o tym lekarz weterynarii. Aby organizm zareagował na zmianę dawki insuliny potrzeba kilku dni, zatem ocenę działania nowej dawki przeprowadzamy zazwyczaj po 3-4 dobach. Wszelkiego rodzaju procesy chorobowe toczące się równocześnie, a także sytuacje stresowe mogą wpływać na wystąpienie tzw. insulinooporności (brak spodziewanego efektu po zastosowaniu dawki insuliny).Dlatego bardzo istotne jest, aby właściciel chorego zwierzęcia zgłaszał wszelkie odstępstwa od normy (rany, świąd skóry, biegunki, etc…). 2) Odpowiednia dieta i pory karmienia. Dieta dla cukrzyka powinna charakteryzować się stałą kalorycznością i stałą zawartością węglowodanów. Istotną rolę w diecie psów chorych na cukrzycę odgrywa pożywienie bogate we włókno pokarmowe i o obniżonej zawartości cukrów prostych oraz tłuszczy. Są dostępne komercyjne diety dla diabetyków – suche oraz mokre, zapewniające stały skład i stałą kaloryczność. Można też samemu przyrządzać posiłki zwierzęciu. Taka dieta powinna składać się mniej więcej w 1/3 z gotowanego mięsa drobiowego, 1/3 z gotowanego ryżu oraz w 1/3 z gotowanych warzyw. Ryż biały jednak jest najmniej zalecanym źródłem węglowodanów dla psa cukrzyka z powodu wysokiego indeksu glikemicznego (IG na poziomie 60-70), dlatego zalecamy przygotowywać ryż dziki lub brązowy, a o wiele bezpieczniej zastąpić ryż produktami: sorgo, pszenicą lub kukurydzą. Oprócz tego co zwierzę dostaje do jedzenia istotne jest także to, kiedy je. Ze względu na pory podawania insuliny istotne jest, aby pierwszy posiłek (ok 50% zalecanej dobowej ilości) został zjedzony najpóźniej w ciągu 2 godzin od porannej dawki insuliny, następny zaś, po ok 6 kolejnych godzinach. Zabezpieczamy się w ten sposób przed nadmiernym spadkiem poziomu glukozy we krwi, który może być niebezpieczny dla życia zwierzęcia. Pamiętaj, że w naszej lecznicy weterynaryjnej, lekarze pomogą Ci w walce z cukrzycą u Twojego pupila. 3) Odpowiednia aktywnośc fizyczna. Zwierzęta chore na cukrzycę powinny mieć zapewnioną stałą aktywnośc fizyczną, tak, aby ilość spalanych kalorii w ciągu doby była podobna. Nie są więc wskazane spontaniczne wzmagania aktywności ruchowej zwierząt. 4) Dobra współpraca właścicieli chorych zwierząt z lekarzem weterynarii prowadzącym cukrzyka. Ponieważ na powodzenie terapii przeciwcukrzycowej wpływ ma bardzo dużo czyników i nawet u najlepiej „ustawionego” pacjenta może dojść do zaburzenia terapii, bardzo ważne jest, aby nawet najdrobniejsze zmiany w zachowaniu, czy zdrowiu zwierzęcia były zgłaszane lekarzowi. Być może zaobserwowana zmiana nie będzie miała wpływu na leczenie, ale może okazać się, że z pozoru niewielkie odchylenie od normy będzie miało kolosalny wpływ na powodzenie terapii. W monitorowaniu stężenia glukozy we krwi przydatne jest oznaczanie codziennie stężenia glukozy w moczu za pomocą specjalnych pasków diagnostycznych, mierzących poziom glukozy i obecnośćciał ketonowych. Wskazane jest prowadzenie Dzienniczka Pacjenta, w którym zaznaczane będą obecność glukozy i ciał ketonowych w moczu rano, po południu i wieczorem, oraz ilość podawanej insuliny wraz z czasem jej podania. Jeżeli suka, u której zdiagnozowano cukrzycę nie jest kastrowana, należy możliwie jak najszybciej (po ustabilizowaniu pacjenta) usunąć narządy rodne wraz z jajnikami. Duże wahania poziomu hormonów w trakcie cyklu płciowego wpływają diabetogennie – potęgują hiperglikemię. W przebiegu terapii cukrzycy u psów jest ryzyko wystapienia objawów hipoglikemii, czyli obniżonej zawartości glukozy we krwi. W tej sytuacji dobrze jest mieć pod ręką glukozę lub zwykły cukier albo miód i podać do paszczy choremu zwierzęciu, wykazującemu objawy hipoglikemii. Nawet kilkudniowa hiperglikemia nie jest tak niebezpieczna, jak kilkugodzinna hipoglikemia! RÓŻNICOWANIE SPIĄCZKI HIPO- I HIPERGLIKEMICZNEJ Oceniamy hipoglikemia hiperglikemia Szybkość narastania obj. szybko wolno Odruchy wzmożone osłabione/zniesione Drgawki + - Temperatura ciała podwyższona obniżona Oddechy normalne pogłębione (typ Kusmaulla) Zapach z paszczy bez zmian aceton Źrenice rozszerzone normalne Reakcja na 20% glukozy powrót do normy brak Błony śluzowe blade, zimne, wilgotne nastrzykane, suche Odwodnienie - +++ Przyczyny wzrost insuliny spadek insuliny Co zrobić? podać osłodzoną wodę/miód nawodnić
W bardziej zaawansowanych przypadkach cukrzycy objawy mogą stać się wyraźniejsze i bardziej dokuczliwe: • Utrata apetytu. • Drgawki. • Brak energii. • przygnębienie i ogólna apatia, • Wymioty. Nieleczona cukrzyca u psa wyniszcza organizm zwierzęcia, dlatego kluczowe znaczenie ma wczesne wykrycie i wdrożenie odpowiedniego
Cukrzyca jest przewlekłym schorzeniem metabolicznym charakteryzującym się zaburzeniami równowagi kwasowo-zasadowej, gospodarki węglowodanowej, tłuszczowej, białkowej spowodowanej całkowitym lub względnym niedoborem insuliny. Insulina jest hormonem produkowanym przez trzustkę. Dzięki temu hormonowi następuje pobieranie glukozy z krwi przez komórki mięśniowe, wątrobowe tłuszczowe. Dzięki temu mechanizmowi organizmowi dostarczana jest energia potrzebna do wszelkich procesów życiowych. Przy zaburzeniu tych mechanizmów następuje występowanie bardzo wysokiego poziomu cukru we krwi i usuwanie go przez nerki. Organizm pozbawiony tego podstawowego źródła energii musi pobierać ją z rozpadu tłuszczu i białka. Powoduje to stopniowe wyniszczenie organizmu. Jednocześnie tworzą się ciała ketonowe - produkty zatruwające zwierzę. Wyróżnia się trzy typy cukrzycy: 1. Cukrzyca insulinozależna. Jest to o najczęstsza forma cukrzycy u psów i stanowi przypadków. Przyczyną jej są: zapalenie trzustki, choroby autoagresywne oraz schorzenia dziedziczne. Charakterystyczna jest tu predylekcja rasowa. Najczęściej chorują: pudle, jamniki, PONy. 2. Cukrzyca insulinoniezależna. Często związana z otyłością. Jest ona związana z brakiem reakcji receptorów insulinowych na insulinę. 3. Cukrzyca wtórna Występuje najczęściej przy chorobach endokrynogennych, stosowaniu hormonów (sterydów, środków antykoncepcyjnych). Występowanie: - cukrzyca występuje najczęściej u psów starszych 7-9letnich (chyba że jest wrodzona wtedy w wieku 1-2 lat) - U suk 3-krotnie częściej niż u psów. Bardzo często rozpoczyna się po cieczce. Objawy: · Nadmierne pragnienie · Wielomocz · Wzmożony apetyt · Postępujące chudnięcie · Zaćma cukrzycowa, która rozwija się w ciągu kilku miesięcy, ale może powstać też w ciągu jednej doby. · Towarzyszące cukrzycy choroby skóry i układu moczowego. Oprócz charakterystycznych objawów w rozpoznaniu największe znaczenie ma badanie krwi na zawartość w niej glukozy. Zwykle wynosi ona grubo powyżej 200mg/% przy normie 100mg/%. Cukier obecny jest również w moczu. Wyniki innych badań też są podwyższone i są związane z uszkodzeniem wątroby, nerek i wikłających stanów zapalnych. do góry Leczenie: Cukrzyca jest chorobą nieuleczalną. Nasze działania skupiają się na utrzymaniu odpowiedniego poziomu cukru we krwi i zapewnienie w miarę komfortowego życia naszym pupilom. W leczeniu cukrzycy najczęściej stosuje się insulinę. Istnieje kilka rodzajów insuliny o różnym czasie działania. W praktyce najczęściej stosuję się insulinę lente o średnim czasie działania. Szczyt działania tej insuliny występuje najczęściej po 6-8 h Niestety nie u każdego psa działanie jest takie same w związku z tym zaleca się wykonanie krzywej cukrowej, które określa, jaką powinno się zastosować dawkę insuliny i kiedy występuje szczyt działania. Niestety nie wszystkie lecznice wykonują to badanie. Można je zrobić w większych placówkach posiadających na miejscu laboratorium. Jeśli szczyt działania insuliny przypada po 6-8 godzinach to insulinę stosuje się 1 raz dziennie. Jeśli szczyt jest poniżej 5godziny od podania to należy podawać 2x dziennie lub zmienić insulinę. Jeśli chodzi o dawkowanie to musi ustalić je lekarz w zależności od wielkości zwierzęcia. W związku z tym że insulinę dawkuję się na kg/mc a przy cukrzycy następuje utrata masy ciała co 2 tygodnie należy zwierze dokładnie zważyć by zweryfikować dawkę insuliny. Żywienie: Drugim bardzo ważnym zagadnieniem w kontroli cukrzycy jest żywienie. Zwierze powinno dostawać pokarm o stałej zawartości energetycznej. Zalecany jest pokarm zawierający bardzo wysokiej jakości białko i łatwostrawne węglowodany. Można stosować również gotowe karmy dla psów z cukrzycą. Maja one jednak wady (są drogie i niezbyt chętnie zjadane przez psy). Zaleca się podać 25% pokarmu na 30 minut po podaniu rannym insuliny. Następna porcja przypada w szczycie działania insuliny a więc po 6-8h i wtedy należy podać pozostałe 75% pokarmu. U zwierząt przyzwyczajonych do nocnych posiłków można zastosować 25% śniadanie, 50% obiad i 25% kolacja. Reżim pokarmowy trzeba ściśle utrzymywać gdyż zmiana żywienia powoduje skoki cukru we krwi, kwasice metaboliczną i śpiączkę. Ruch: Trzecią bardzo istotną rzeczą przy kontroli cukrzycy jest stały wydatek energetyczny zwierzęcia a więc zapewnienie stałej aktywności ruchowej. Nadmierny ruch powoduje zwiększone spalanie cukru i może doprowadzić do hipoglikemii czyli nadmiernego spadku cukru we krwi. Hipoglikemia: Hipoglikemia-Nadmierny spadek cukru we krwi może spowodować utratę przytomności. Należy ją rozróżnić od tzw. śpiączki cukrzycowej gdzie utrata przytomności jest spowodowana nadmiarem cukru w krwi. Objawy hipoglikemii: · utrata przytomności, · szybkie narastanie objawów, · podwyższona temperatura ciała, · bladość błon śluzowych, · wzmożone odruchy, · rozszerzone źrenice, · reakcja na podanie glukozy lub cukru (zwierze po podaniu glukozy bardzo szybko powraca do przytomności) Dlatego bardzo istotne jest aby właściciel był przygotowany na taki stan i zawsze miał przy sobie kilka kostek cukru. W takich sytuacjach należy podać doustnie cukier w kostkach lub roztwór cukru uważając aby zwierzak się nie zachłysnął. Absolutnie nie podawać czekolady. Śpiączka cukrzycowa Objawy śpiączki cukrzycowej: · objawy narastają powoli, · obniżona temperatura ciała, · osłabienie odruchów, · błony śluzowe nastrzykane i suche, · charakterystyczny zapach acetonu z jamy ustnej świadczący o kwasicy, · źrenice prawidłowe, · brak reakcji na podanie glukozy czy cukru (podanie glukozy nie zaszkodzi zwierzęciu). Niezwykle istotna przy cukrzycy jest stabilizacja hormonalna samicy. W związku z tym że absolutnym przeciwwskazaniem jest stosowanie antykoncepcji hormonalnej pozostaje więc sterylizacja chirurgiczna. Bez tego zabiegu możemy zapomnieć o jakiejkolwiek kontroli cukru we krwi mimo stosowania insuliny. W leczeniu cukrzycy niezmiernie ważne jest zrozumienie tej choroby przez właściciela i ścisła współpraca z lekarzem prowadzącym pieska. Właściciel musi się nauczyć samodzielnie wykonywać wkłucia. Najlepiej aby pierwszy raz wykonał je w obecności lekarza. Stosowanie insuliny Chciałbym też podać kilka istotnych uwag odnośnie stosowania insuliny: · Insulinę należy przetrzymywać w lodówce (w pozycji leżącej). · Otwartą ampułkę można używać góra 30-40 dni. · Nie można insuliny absolutnie silnie mieszać gdyż bardzo szybko traci swoje właściwości (należy delikatnie mieszać ruchami kolistymi). · Insuliny wieprzowe można rozcieńczać roztworem soli fizjologicznej(rozcieńczona insulina może być używana góra 2 tygodnie). · Strzykawki do podawania insuliny można użyć góra 4 razy(potem plastik strzykawki wchodzi w reakcje z insuliną i ta traci wartość). Niezwykle istotny też jest okresowy pomiar glukozy przez właściciela. W związku z tym zaleca się aby właściciel zaopatrzył się w glukometr i sprawdzał poziom cukru (zwłaszcza w momentach pogorszenia się stanu psa). Krew do takiego pomiaru właściciel pobiera nakłuwając małżowinę uszną psa. Inną metodą jest badanie moczu testami paskowymi na zawartość cukru i ciał ketonowych. Raz na 6 tygodni dobrze jest wykonać badanie laboratoryjne krwi na zawartość glukozy (powinno się badać w szczycie działania insuliny a więc w 6-8 godzin po podaniu). I wspominana przeze mnie już kontrola masy ciała zwierzaka (ważymy co 2tygodnie notując wagę w zeszycie). Dzięki tak prowadzonemu zwierzęciu zapewnimy mu kilka lat życia w miarę dobrych warunkach zdrowotnych. Nie leczona lub źle leczona cukrzyca zazwyczaj w ciągu kilku miesięcy kończy się śmiercią. autor: lek. wet. Zbigniew Mozga Lecznica Małych Zwierząt Zgodnie z ustawą z 4 lutego 1994 o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 94 Nr 24 poz. 83, sprost.: Dz. U. 94 Nr 43 poz. 170) oraz zmianami z dnia r. (Dz. U. Nr 99, poz. 662) za naruszenie praw własności poprzez kopiowanie, powielanie i rozpowszechnianie przedstawionych na stronach treści bez zgody właściciela grozi grzywna oraz kara pozbawienia wolności od 6 m-cy do lat 5 (art.
Nowotwory skóry u psa Nowotwory skóry u psa. Tagi Artykułu: budowa skóry, choroby psów, choroby skóry u psów, dermatologia psów, guzy u psów, ile żyje pies z rakiem, nowotwory łagodne skóry u psów, nowotwory skóry u psa, nowotwory skóry u psa domowego, nowotwory skóry u psa forum, nowotwory skóry u psa i tkanki podskórnej, nowotwory skóry u psa informacje, nowotwory skóry u
U kotów wyróżnia się trzy typy cukrzycy: 1. Insulinozależną – w wyniku procesów immunologicznych dochodzi do zniszczenia komórek beta trzustki odpowiedzialnych za produkcję insuliny i w konsekwencji do ograniczenia lub całkowitego zahamowania wytwarzania tego hormonu. Ten typ cukrzycy prowadzi do wyniszczenia organizmu. Mogą pojawić się objawy cukrzycowej kwasicy ketonowej – ciężkiego powikłania, zagrażającego życiu zwierzęcia. 2. Insulinoniezależna – występuje w niej zaburzenie wydzielania insuliny jak i oporność na podawaną insulinę. To dość częsta forma cukrzycy u kotów. Predysponowane do tej postaci cukrzycy są otyłe zwierzęta. Nie towarzyszy jej kwasica ketonowa. 3. Wtórna postać cukrzycy – może towarzyszyć innym chorobom, np. niektórym nowotworom trzustki, guzom przysadki, nadczynności kory nadnerczy i tarczycy, również przy podawaniu glikokortykoidów czy progestagenów. Tu ważna uwaga: nie podawać pochopnie i zbyt długo kotom sterydów, grozi to właśnie rozwojem cukrzycy wtórnej. Cukrzyca u kota. Co powinno zaniepokoić? zwiększone pragnienie i wielomocz utrata apetytu i gorsze samopoczucie lub zwiększony apetyt i chudnięcie zły stan okrywy włosowej odwodnienie objawy neuropatii cukrzycowej (zwierzę chodzi na całej powierzchni stopy, trudność z wciąganiem pazurów, trudność we wskakiwaniu) bardzo rzadko u kotów występuje zaćma Oprócz charakterystycznych objawów w rozpoznaniu największe znaczenie ma badanie krwi na zawartość w niej glukozy. Zwykle wynosi ona grubo powyżej 200mg/% przy normie 100mg/%. Cukier obecny jest również w moczu. Trzeba jednak brać pod uwagę to, że u zdrowego zestresowanego kota poziom ten może skoczyć do 350mg/%. Wyniki innych badań też są podwyższone i są związane z uszkodzeniem wątroby, nerek i wikłających stanów zapalnych. W przypadku zaobserwowania jednego z wyżej wymienionych objawów należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii. Do poważnych zaburzeń i powikłań związanych ze zbyt późno rozpoznaną lub niewłaściwie leczoną cukrzycą, należą stłuszczenie wątroby nefropatia cukrzycowa (uszkodzenie kłębuszków nerkowych, zmniejszenie zdolności filtracyjnej nerek i rozwój mocznicy) infekcje układu moczowego infekcje skórne neuropatia cukrzycowa (kot chodzi na całej powierzchni stopy) cukrzycowa kwasica ketonowa (to bardzo złożony proces, w wyniku którego dochodzi do produkcji ciał ketonowych zatruwających organizm, powstania kwasicy metabolicznej, utraty płynów i elektrolitów, a w efekcie nawet do śmierci zwierzęcia). Stan ten wymaga podjęcia natychmiastowego intensywnego leczenia. Cukrzyca u kota podczas leczenia może napotykać wiele trudności. Brak reakcji na zastosowaną insulinę może wynikać z oporności tkanek na dany preparat lub współistniejących chorób od zwykłych infekcji czy chorób zębów po poważniejsze zaburzenia jak nadczynność tarczycy, lub nadnerczy czy też wytwarzanie przeciwciał przeciw zastosowanemu rodzajowi insuliny. Inną przyczyną niepowodzeń może być zbyt szybki metabolizm insuliny lub podawanie określonych leków, np. glikokortykoidów czy progestagenów (leków hormonalnych). Leczenie Cukrzyca jest chorobą nieuleczalną, również cukrzyca u kota. Nasze działania skupiają się na utrzymaniu odpowiedniego poziomu cukru we krwi i zapewnienie w miarę komfortowego życia naszym pupilom. Leczenie cukrzycy rozpoczynamy od doustnych leków przeciwcukrzycowych. Oprócz typowych leków zaleca się podawanie preparatów zawierających argininę i chrom. Korzyści płynące ze stosowania tych leków to: Mniejsze niebezpieczeństwo niedocukrzenia niż przy stosowaniu insuliny. Nie musimy codziennie wykonywać iniekcji, którą u kota jest trudniej wykonać niż u psa Niestety nie zawsze taka terapia przynosi efekty i wtedy musimy przejść na insulinę. W terapii stosuje się insulinę lente. U kotów szybszy jest metabolizm insuliny w związku z tym stosuje się ją zazwyczaj dwa razy na dobę. Dawka wieczorna zazwyczaj jest o 25% niższa. U kotów w odróżnieniu od psów odstawienie insuliny na kilka dni nie powoduje tak drastycznych objawów kwasicy ketonowej. Jedynym warunkiem jest stały dostęp do wody i pokarmu. U może nastąpić remisja czyli wycofanie się objawów i wtedy należy odstawić insulinę. Żywienie Drugim bardzo ważnym zagadnieniem w kontroli cukrzycy jest żywienie. Zwierze powinno dostawać pokarm o stałej zawartości energetycznej. Zalecany jest pokarm zawierający bardzo wysokiej jakości białko i łatwostrawne węglowodany oraz wspomniany dodatek argininy i chromu. Można stosować również gotowe karmy dla kotów z cukrzycą. Maja one jednak wady (są drogie i niezbyt chętnie zjadane przez koty). Reżim pokarmowy trzeba ściśle utrzymywać gdyż zmiana żywienia powoduje skoki cukru we krwi, kwasice metaboliczną i śpiączkę. Hipoglikemia
G9K5mY. ueb8nz8ep6.pages.dev/190ueb8nz8ep6.pages.dev/150ueb8nz8ep6.pages.dev/2ueb8nz8ep6.pages.dev/234ueb8nz8ep6.pages.dev/11ueb8nz8ep6.pages.dev/156ueb8nz8ep6.pages.dev/297ueb8nz8ep6.pages.dev/111ueb8nz8ep6.pages.dev/121
cukrzyca u psa forum
